Op de dag dat de 36ste marathon van Rotterdam plaats vond vertrokken wij, voordat de echte drukte de stad in kwam, naar Huizen. Hier zouden wij om de drie punten gaan strijden. Punten die wij hard nodig hebben om met de top mee te blijven doen. Gelukkig waren we weer goed op tijd om aan onze boswandeling te kunnen beginnen. Onderweg kwamen we Bertje en Spekkie nog tegen wat natuurlijk een fotomoment wel waard was. Tess wist uiteindelijk ook alle wegafsluitingen te ontlopen, en de voorbereiding kon beginnen. Eelko had thuis nog wat knipwerk verricht om ons allemaal te wijzen op onze eigen kwaliteiten waar we elke wedstrijd op terug kunnen vallen. En de belangrijkste boodschap: alles geven wat je hebt, plus die 5% extra. 

Met die opdracht begonnen wij erg goed aan deze wedstrijd! De eerste helft creëerden we kansen, hadden we overwicht en was huizen niet gevaarlijk geweest. Die kansen in de eerste helft leidden tot 1 doelpunt van ons, achterin opgezet en voorin afgemaakt door Mary. Net voor rust wist Hannah nog een strafcorner onschadelijk te maken waardoor we met een lekkere 1-0 voorsprong de rust in gingen. Bijtanken, kleine aanwijzingen van de coach en weer volop knallen in de 2e helft. Deze helft liep anders dan wij gewild hadden. Wij hadden moeite om goeie kansen te creëeren en werden af en toe tot onze eigen helft terug gedrongen. Je voelt hem al aankomen, als je zelf niet scoort, dan doet de tegenstander dat. Uit een strafcorner van Huizen volgde een strafbal waaruit Huizen de 1-1 wist te maken. Nogal zuur, maar schouders eronder en vol ervoor blijven gaan. Dat deden we absoluut, een doelpunt volgde alleen niet. 2 minuten voor rust kreeg Huizen uit het niets een strafcorner cadeau, en zoals ze wel eens zeggen ‘onterechte corners gaan er altijd in’. Zo ook dit keer, 2-1 voor Huizen. Dit was tevens de einduitslag van vandaag. Zoals begrijpelijk balen we als een stekker, we hebben zo hard gestreden met elkaar maar moesten weer met lege handen terug naar Rotterdam. Het blijft onwijs spannend bovenin, en niks is nog beslist. De komende vier wedstrijden kan er nog van alles gebeuren in de stand. Belangrijkste is dat wij in ieder geval zo veel strijdlust blijven laten zien in de laatste vier weken als dat we vandaag (en de afgelopen weken) hebben laten zien.

Alle ouders/familie/vrienden die vandaag naar Huizen zijn afgereisd om ons aan te moedigen, HEEL ERG BEDANKT! Het is al eens eerder gezegd, maar het is fantastisch om zo’n enthousiaste groep ouders langs te lijn te hebben staan die je door dik en dun blijven aanmoedigen, dank daarvoor! Hopelijk zien we jullie aankomende zondag op Vic tegen Venlo weer langs de lijn.

Tot volgende week!

Liefs,

Dames 1