Isabella van Overloop en Julie van Putte. Twee getalenteerde speelsters. De ene bloedfanatiek, de ander liever lui dan moe. Nu mogen ze beiden uitkomen voor Victoria in de hoofdklasse. ‘Dit is waar we altijd van gedroomd hebben.’

Via zoom hoorden ze dat ze geselecteerd waren. ‘Maar we hadden wel al veel vaker gesprekken gehad over het volgende jaar,’ zegt Julie van Putte. Voor de 17 jarige middenvelder/aanvaller is het hockeyen met het eerste damesteam van Victoria niet nieuw. Al sinds ze 15 jaar is traint ze met Dames 1 mee. ‘Toen speelden ze nog geen hoofdklasse hoor,’ zegt ze er haastig bij. Ook Isabella van Overloop (17, bijna 18) traint al een jaar lang mee. 

Droom

Beide meiden spelen al hun hele hockeyende leven bij Victoria. Vanaf de D-tjes zaten ze om het jaar bij elkaar in het team. Nu maken ze in september hun entree op het hoogste hockeyniveau ter wereld. ‘Dat voelt lekker,’ zegt Isabella met een grote grijns. ‘Dit is mijn droom. In elk tien minuten gesprekje kwam het wel naar boven. Ik wilde in de hoofdklasse spelen.’ Voor Julie is het al niet anders. ‘Het is cool. Sinds de mini’s weet ik dat ik dit wil. En het is zo leuk dat dit nu bij Vic kan want ik dacht altijd dat ik naar een ander clubs zou moeten overstappen.’

En dat is inderdaad bijzonder zegt coach Lennard Poillot. ‘Er zijn 230 spelers in de hoofdklasse, het is het hoogste niveau in de wereld. Iedereen wil in de hoofdklasse spelen. Je wilt niet weten hoeveel Argentijnen, Spanjaarden zich allemaal aangemeld hebben. Dan is het zo mooi dat deze twee gewoon bij hun eigen club op dit niveau kunnen spelen.’

Keihard trainen

Dat ging dan ook niet vanzelf. Om dit niveau te halen hebben ze veel van zichzelf gevergd. Isabella: ‘Ik was nooit de persoon met het meeste talent. Ik heb gewoon keihard gewerkt. En dan bedoel ik echt het maximale halen uit de training in vergelijking met al je teamgenootjes.’ 

En waar de een het moet hebben van hard werken heeft de ander juist veel moeite het beste uit zichzelf te halen. Juul: ‘Ik was altijd de beste, en moest de toon zetten in het team. Maar ik ben heel slecht in goed trainen. Ik ben meer van de gezelligheid en liep graag de kantjes eraf.’ ‘Daarom is Juul ook zo jong al gaan meetrainen met Dames 1,’ vult Poillot aan. ‘Ze had echt uitdaging nodig. En nog steeds is het soms moeilijk om haar aan te zetten.’ 

Thuisblijven

Naast hard trainen hebben de meiden ook veel moeten laten. Niet naar feestjes, de discipline hebben om op vrijdagavond thuis te blijven. ‘Dat vond ik wel lastig,’ zegt Isabella. ‘Maar dan dacht ik, ik wil zaterdag scoren, ik wil er staan. Dus bleef ik thuis.’ Ook voor Juul was die discipline soms lastig op te brengen. ‘Maar niet als we een belangrijke wedstrijd hadden. Dan was het niet moeilijk om de avond ervoor thuis te blijven.’ 

En het plezier in hockey maakt het allemaal goed. ‘Als ik dan op zaterdag stond te spelen en we wonnen dan was dat zo’n lekker gevoel.’ zegt Isabella. Voor Juul is één goede actie vaak al genoeg. ‘Daar haal ik mijn plezier uit. Het is ook heerlijk als je ergens op hebt getraind en het lukt in de wedstrijd.’ 

Nu ze in de hoofdklasse gaan spelen zal er nog meer van ze gevraagd worden. Poillot: ‘Het moeilijke is dat het niet alleen maar gaat om hockeykwaliteit. Je moet ook ambitie hebben. Het lijkt onwijs leuk om in Dames 1 te hockeyen maar ik denk dat veel kinderen en ouders onderschatten wat er allemaal bij komt kijken. Want je moet vier keer in de week trainen, je hebt een dubbeltraining, je moet video doen, je heb een eigen core- en krachtprogramma. Je moet je goed realiseren wat dat betekent voor je persoonlijke leven.’ Julie: ‘het is veel zwaarder dan het van een afstand lijkt, dat is zeker waar.’

Oorlog

Het komende jaar mogen ze van hun coach vooral wennen aan de hoofdklasse en hun kwaliteiten verder uitbouwen. Poillot: ‘Juul is echt een creërende speler en heeft rust voor de goal. Zij ziet de andere spelers voor zich in slow motion en heeft alle tijd om haar acties te maken. Bella’s kwaliteit is oorlog maken, in de cirkel, overal. Ze is power en vuur. Daar is ze goed in, alle ballen naar de goal, aannemen en scoren.’

Zelf staan de speelsters te popelen: Isabella: ‘Ik wil heel veel nieuwe dingen leren. Keihard op m’n bek gaan en dan weer opstaan.’ En dan lachend: ‘Denken dat je Eva de Goede wel even aankan en dan volledig mis zitten.’ 

Julie: ‘Ik verwacht dat het volgend seizoen voor mij wel heel zwaar gaat worden. Om mezelf elke training weer aan te zetten. Dat is mijn uitdaging. Maar ik moet de luiheid eruit krijgen. En dan hoop ik wel belangrijk te worden. We zijn natuurlijk een van de minste ploegen uit de hoofdklasse. Dus we zullen niet veel kansen krijgen. Maar ik hoop dat ik met de kleine ruimte die we krijgen veel dreiging naar voren kan veroorzaken. In de oefenwedstrijden ga ik goed kijken hoe snel het allemaal gaat en welke truckjes handig zijn.’

Pleintjes

Voor al die kleine meisjes die ervan dromen om ooit ook met Dames 1 in de hoofdklasse te spelen hebben ze wel een advies. ‘Plezier hebben in het hockey,’ zegt Isabella stellig. ‘Want als je plezier hebt ga je harder trainen en dan kom je er wel.’

‘Doe vooral lekker je ding,’ zegt Juul. ‘Uiteindelijk merk je vanzelf wel of je heel fanatiek bent of niet. Heb plezier. Ga lekker hockeyen op straat, op pleintjes met vriendinnen. Dan zie je vanzelf wel wat het wordt.’ 

Dan halen ze samen herinneringen op. ‘We hebben zo’n toptijd gehad in de jeugd,’ zegt Isabella. ‘Al die kleedkamermomentjes, met muziek keihard, lekker gek doen. En op het veld een lekker pot spelen en daarna met elkaar naar huis. En dan spreek je toch weer af. Die vriendinnengroep is zo mooi. Daar hockey ik al 8 jaar mee en dat zijn nu allemaal mijn beste vriendinnen.’    

Trots

Poillot is blij dat deze dames uit de jeugd van Victoria doorstromen. En dat ze beseffen dat het uniek is om op dit niveau te mogen hockeyen. ‘Ze hoeven niet onder de indruk te zijn maar er juist veel zelfvertrouwen uit halen. En heel trots zijn. Nu al.’